Xa coñecemos os textos gañadores da sexta edición do concurso de microrrelatos arrepiantes! A votación, como en anos anteriores, foi realizada polo profesorado de cada departamento lingüístico, considerando unicamente os textos, sen seren notificados da autoría dos mesmos.
A maioría dos textos participantes nesta edición están dispoñibles na sección de comentarios desta publicación do blog antigo, aínda que tamén houbo algún nesta outra correspondente ao blog novo. O alumnado gañador en cada lingua recibirá un libro, mais todas as persoas participantes terán un marcapáxinas personalizado co seu microrrelato arrepiante como agasallo. A partir do día 20 de novembro, tanto o libro como o marcapáxinas estarán dispoñibles para que o alumnado gañador e participante poida recollelo na biblioteca.
Velaquí os microrrelatos arrepiantes máis votados en cada lingua, coa súa tradución ao galego:
ALEMÁN
Lächelnd betrat die Schulleiterin die Bibliothek und fragte die Lehrer, welche der Horrorgeschichten der Schüler den Wettbewerb der Sprachschule gewinnen würde. Plötzlich ging das Licht aus. Die Deutschlehrerin brach zusammen. Ihre Hand hielt eine Geschichte, die die ganze bisherige Szene perfekt wiedergab und endete: “Sie war erst die Erste”.
Sorrindo, a directora entrou na biblioteca e preguntoulles aos profesores cal das historias de terror dos alumnos gañaría o concurso da escola de idiomas. De súpeto, foise a luz. A profesora de alemán colapsou. A súa man sostiña unha historia que reflictía perfectamente toda a escena ata ese momento e remataba: “Ela foi só a primeira”.
Enviado por Artur Casas Agilda, alumno de nivel C1.1 de alemán
CHINÉS
胡安六岁。他在袁家。胡安 给他妈妈打电话。
– 你好！你是我妈妈？
– 是。你好吗？
– 我不好。我很害怕！
– 你的朋友好吗？
– 袁很好。他哥哥不好。他很坏和真丑陋。袁哥哥穿红色的衣服和红色的鞋。太红了！袁说他哥哥是龙！我很害怕，妈妈！
– 不是！他不是龙。他属龙！
– 啊！🤭
Xan ten seis anos. Está na casa do Yuan. Chama por teléfono.
– Ola! Es a mamá?
– Son. Estás ben?
– Non. Teño medo!
– O teu amigo está ben?
– Yuan si. O seu irmán maior non. É moi malo e feo. Viste roupa e zapatos vermellos. Demasiado vermello! Yuan di que é un dragón! Estou moi asustado, mamá.
– Que va! Non é un dragón. Naceu no ano chinés do dragón!
– Ah! 🤭
Enviado por Sabela Núñez Singala, alumna de nivel A2.1 de chinés
FRANCÉS
Et je pense, enfin quelque chose de bien….je n’ai plus froid, je ne sens plus mes pieds mouillés, mon ventre ne grogne plus…
Soudain, il y a une lumière devant moi.
Je regarde mon corps délicat allongé sur le sol et je me dirige vers la lumière.
E penso, por fin algo bo….Xa non teño frío, xa non sinto os pés mollados, o estómago xa non rosma…
De súpeto hai unha luz diante de min.
Miro o meu corpo delicado tirado no chan e camiño cara á luz.
Enviado por Patricia Mosquera López, alumna de nivel B1 de francés
GALEGO
Sinto o rumor das eirexas no exterior, moi apraciblemente, apenas me chega como un suspiro. Desde hai anos atopo na noite o meu refuxio, a serenidade tras o día. Esa estraña e cálida sensualidade das sabas limpas, a miña cabeza repousando na almofada.
Pero, por que me deitastes neste cadaleito?
Enviado por Miguel Pérez, alumno de nivel A2.2 de galego
INGLÉS
Good evening and excuse me for showing up in your home at this time. My name’s Jack. I must give you two pieces of news: an insane one and a good one. Your son is becoming blind. But, please, don’t worry. His eyes will forerever burn inside my pumpkin.
Boas noites e escúsenme por presentarme na súa casa a tal hora. O meu nome é Jack e debo darlles dúas noticias: unha demencial e outra boa. O seu fillo é agora cego. Pero, por favor, non se preocupen: os seus ollos arderán por sempre dentro da miña cabaza.
Enviado por Miguel Pérez, alumno de nivel B1 de inglés
PORTUGUÉS
Confundiram-se! Ninguém sabia dos efeitos do medicamento no meu corpo. O médico errou, maldito.
Confundiram-se! Não era o momento do adeus nem dos choros.
Acordo, sinto frio. Ergo a cabeça, golpeia com o teto.
Grito, falta-me o ar.
Confundiram-se. As flores podres por riba da minha cabeça…não eram para mim.
Confundíronse! Ninguén sabía dos efectos do medicamento no meu corpo. O médico errou, maldito.
Confundíronse! Non era o momento do adeus nin dos choros.
Esperto, sinto frío. Ergo a cabeza, golpea co teito.
Grito, fáltame o aire.
Confundíronse! As flores podres por riba da miña cabeza… non eran para min.
Enviado por Sergio Aller Estévez, alumno de nivel B1 de portugués
